Ekstradycja z Niemiec do Polski

powrót

Postanowienie Trybunału Federalnego (najwyższy niemiecki sąd karny i cywilny) z dnia 19.06.2012 (sygn. akt 4 Ars 5/12)

• Przewidywana przez Art. 560 polskiego Kodeksu Postępowania Karnego możliwość ułaskawienia spełnia uregulowaną w Par. 83 Nr 4 IRG uzupełniającą przesłankę dopuszczalności ekstradycji, według której w przypadkach oczekiwanej kary dożywotniego pozbawienia kary wolności zbadanie dalszego wykonania kary musi nastąpić najpóźniej po 20 latach.

Decyzja Trybunału Federalnego zakończyła postępowanie prejudycjalne wszczęte przez Wyższy Sąd Krajowy w Dusseldorfie. W danym postępowaniu chodziło o ekstradycję obywatela polskiego z Niemiec do Polski w celu ścigania karnego. Sciganemu groziła w Polsce kara dożywotniego pozbawienia wolności. Sąd w Dusseldorfie zamierzał w przeciwieństwie od orzecznictwa innych sądów odmówić ekstradycji ze względu na fakt, że według Art. 78 par. 3 polskiego Kodeksu Karnego warunkowe zwolnienie skazanego na karę dożywotniego pozbawienia wolności możliwe jest najwcześniej po odbyciu 25 lat kary.Natomiast według niemieckich regulacji, ekstradycja w takich przypadkach dopuszczalna jest pod warunkiem, że dalsze wykonanie kary musi być zbadane najpóźniej już po 20 latach. Trybunał Federalny uznaj aczkolwiek, że możliwość ułaskawienia (już przed okresem 20 lat) spełnia wymogi przepisów niemieckich.   

 Postanowienie Trybunału Federalnego (.pdf)